Unha sinxela beleza
O vindeiro 7 de novembro cúmprense cen anos do
nacemento de Albert Camus. Apenas uns días despois, o 21, María Casares
cumpriría 91. Todo semellaba estar escrito para que as súas vidas non se
cruzasen mais, como sabemos, nada está escrito. Ela levou á vida de Camus unha
Coruña fondamente libre, culta, natural e sinxela. Libre como o piso alugado en
París onde María e a súa nai Gloria agacharon amigos xudeus nos peores momentos
da Ocupación; culta como os incontables recitados de poemas de Rosalía e de
Machado da solidaria actriz militante da memoria; natural como o océano de
Bastiagueiro que asolagou o mediterráneo de Tipasa; sinxela como a verdadeira
beleza.
Nos ollos de Camus as imaxes de Montrove e
Bastiagueiro, nas súas mans os libros de Curros e a Constitución da Segunda
República, nos seus cadernos as historias da nena coruñesa que iluminarían a
novela inconclusa. A Coruña existiu no universo vital e creativo de Camus
porque existiu María Casares, e por ela a Coruña do escritor foi auténtica,
rebelde, vital e sinxela.
Di Albert Camus en La peste que nomear mal
as cousas engade desgraza ao mundo. Grazas a María Casares o mundo foi,
certamente, algo menos infeliz.
María Lopo
No hay comentarios:
Publicar un comentario